گروه ابرهه ها در طواف خانه ي جنگ
شـده زمـيـن و زمـانـه پـر از نـشـانه ي جنگ
پـرنـده اي كـه بــه امــيــد صــلــح مــي آمـد
نشسته است چرا پس در آشـيـانه ي جنگ
تـو ! آي مـظـهـر آزادي ! اي مــجـسـم صـلح
كه شعله مي كشدازمشعلت زبانه ي جنگ
چـگـونـه اسـت كـه در مـنــطــق امــيــرانــت
دمــي ســكــوت نــدارد دم تــرانــه ي جنگ
ويــار جــنــگ گــرفــتــنــد قــلــدران جــهـان
كـه لحظه لحظه گـرفـتـند صد بهانه ي جنگ
به گوشه گوشه ي عالم سرك كـشـيدند و
به اوج خويش رسانيده شد سرانه ي جنگ
نـشـانـده انـد يـتـيـمـان بـه گاهواره ي ظلم
بـه موي دختركان مي كشندشانه ي جنگ
خــدا بــراي زراعـــت زمــيــن بــه آدم داد
وجب وجب همه را كاشـتـنـد دانـه ي جنگ
بيا كه كـشتي ما را بـدون روي تـو نـيـسـت
ره نـــجــات ز دريــاي بــي كــرانــه ي جنگ
زمــان وصــل رســيــد و زمـيـنـه پـيـدا شـد
زمين زمينه ي جنگ و زمـان زمـانه ي جنگ
.
.
.
رسـيـده كـار بـه جايي كه شاعرك ها هم
سـروده انـد مـضـامـيـن شاعرانه ي جنگ!